Στο σταθμό περιμένω
να ΄ρθεί το τρένο
γεμάτες οι αποσκευές μου
από ονείρων φτερά.
Τάχα ποιος να το ξέρει
σε άγνωστα μέρη
των στροφών οι γραμμές μου
αν αλλάξουν φορά.
Κι όταν το τρένο φτάνει
ένας κόμπος στο στέρνο με πιάνει
άραγε θα πετύχω,
«Γεια χαρά», ψιθυρίζω
την Ιθάκη μου χαιρετίζω.
Κι όταν το τρένο φτάνει
μια ελπίδα αισιόδοξο με κάνει
ίσως και να πετύχω,
ίσως και πάλι πίσω
στην Ιθάκη μου να γυρίσω.
Με το τρένο μετέχω
ότι έχω και δεν έχω
στα δυο μου χέρια κρατάω
κι ως το τρία μετρώ.
Με το τρένο ταξίδι
της ζωής το παιχνίδι
με λαχτάρα το ρουφάω
αγαπιέμαι κι αγαπώ.
Ποίηση: Δημήτρης Τσιγάρας
